Varia
0. Alles wordt minder
[4 sep 2019] De tijd van de grote onderwerpen is voorbij, zo moeten we helaas vaststellen. Het tijdschrift Voortschrijdende Inzichten heeft opgehouden te bestaan. Ook op deze website gebeurt niet veel meer. We zouden natuurlijk alle artikelen uit de Nieuwe Reeks op de website kunnen zetten. Maar waarom zo ingewikkeld? We zouden de nummers te zijner tijd ook als pdf om te downloaden kunnen aanbieden. Waarom niet? Over natuurmonument De Beer zijn we zo langzamerhand uitgepraat. Het archiefonderzoek leverde steeds minder rendement. Eigenlijk rest ons hier nog maar één onderwerp: de vogels van De Beer, toch nog een soort (tweede?) magnum opus na het boek over De Beer uit 2007. Wel dan weer een onderwerp waar we tien jaar mee vooruit kunnen zijn. Sinds in 2017 het boek over de geschiedenis van de grote stern in Nederland uitkwam, hebben we over dit onderwerp niets meer te vertellen. De ziekte myelofibrose (MF) is ook nog steeds bij ons. Hier vinden bijzonder spannende ontwikkelingen op medisch gebied plaats (voor de liefhebbers: in de Verenigde Staten is fedratinib toegelaten en nieuwe middelen zijn onderweg). De ziekte neemt echter al lang geen centrale plaats in ons bestaan meer in en we voelen nut, noodzaak noch urgentie om uitgebreid aandacht aan nieuwe ontwikkelingen te besteden. Dat laten we graag aan de MPN-stichting (en het daaraan gelieerde forum; niet openbaar). En dan is er nog ons Thijsse-project. Sinds onze uitgever aangaf niet geïnteresseerd te zijn in een boek over dit onderwerp – 'Dat is een boek voor een commerciële uitgever', zo meldde onze uitgever (!) – staat alles ook hier op een laag pitje. Hetzelfde geldt voor Simon de Waard, de Rotterdamse cineast en natuurfofograaf en onze website over luchtverontreiniging in Nederland. Wat is er dan nog te doen?
Nee, geen grote onderwerpen meer. Voor het tijdschrift Voortschrijdende Inzichten hebben we deur nog een beetje opgehouden met de mogelijkheid voor incidentele uitgaves van Eén Voortschrijdend Inzicht. Het ongeluk wil dat hierover enige tijd geleden onmin in de redactie is uitgebroken. De redactie waarvan de leden elkaar nog maar zeer incidenteel treffen, kreeg onenigheid over een voorgenomen onderwerp: pornografie. Het was niet omdat men het onderwerp niet wilde, nee, het was de uitwerking ervan die sommige leden van de redactie niet beviel. Onverrichterzake is de redactie uiteen gegaan. Of het nog ooit wat wordt, is maar de vraag. Het blijft tenslotte allemaal liefdewerk oud papier.
Aan de inspiratie hoeft het niet te liggen. De verwondering die ons eigen is, levert nog altijd potenti(ële onderwerpen op. Een voorbeeld: zo heeft de redactie al een paar geleden vastgesteld dat sommige zaken blijkbaar nooit veranderen. Ooit besteden we aandacht aan de ontbrekende sporen op station Utrecht Centraal. Dit station en omgeving is al weer jaren geleden lange tijd een bouwput geweest: nieuw station, nieuwe omringende bebouwing, sporenvernieuwing, vernieuwing van het megalomane Hoog Catharijne (nu nog megalomaner). We zouden denken dat de merkwaardigheid met de sporen nu ook opgelost zou worden. Dat was dan verkeerd gedacht. Nu hadden we hier een heel onderzoek aan kunnen wijden, inclusief opnieuw nietszeggende antwoorden van de NS en ProRail, maar dat zou dan niets anders zijn geweest als wat wij al eerder deden. Zie ook onder bij 'Voor de liefhebbers van ontbrekende sporen' voor onze bevindingen. Inderdaad: oude wijn in nieuwe zakken. Maar even goed laat het onze niet aflatende verwondering zien.
Waar leidt nu allemaal toe? In de eerste plaats tot de constatering dat, om wat voor reden dan ook, alles minder wordt, bij ons althans. Behalve de verwondering dan. We kunnen het niet helemaal laten. Nog niet. Dus we gaan af en toe een stukje schrijven onder het etiket 'Varia'. Wij voegen ons hier bij de naar schatting miljoen Nederlanders die ook stukjes schrijven. Nu willen wij niets afdoen aan de kwaliteit van het werk van anderen, maar wie ons kent, weet wat men van ons kan verwachten. Af en toe, op niet geregelde tijden, laten we van ons horen op voorwaarde natuurlijk dat onze verwondering ons niet in de steek laat.
Het zal de oplettende lezer niet zijn ontgaan dat dit stukje in de wij-vorm is gesteld. Maar wie is 'wij' eigenlijk? Wij' is een samensmelting van de namen van Gerrit van Dam, de hoofdredacteur, en van Ed Buijsman, oprichter van Voortschrijdende Inzichten. Onder de naam BUDA – ja, weinig origineel, we geven het onmiddellijk toe – zullen hun stukjes worden gepubliceerd. Voor de lezers die daar genoegen in scheppen, ligt er desgewenst de schone taak om middels tekstexegese vast te stellen van wie welk stukje afkomstig is.
De eerste aflevering van Varia onder de titel 'Chemische proeven voor jongens'.
Voor de liefhebbers van ontbrekende sporen
De huidige toestand aan de zuidkant van het Centraal Station in Utrecht. De sporen 20 en 21 zijn uitbreidingen. De sporen 1 tot en met 3 zijn kopsporen en eindigen aan de noordkant van het station. Spoor 4 staat niet op de afbeelding, want dit spoor loopt weliswaar door aan de zuidkant maar daar is geen perron (door ons aangegeven met een zwart vierkant).
Ontbrekend zijn de sporen 6, 10, 13 en 16, 17. De sporen 10, 13 en 16 of 17 bestonden ooit wel, maar de bijbehorende perrons niet (zie voor een uitleg Verloren sporen). Het vreemde is nu dat de sporen 10, 13, 16 en 17 bij de modernisering weliswaar zijn verdwenen, maar dat de nummering niet is aangepast. We vroegen het niet na bij NS of ProRail maar bedachten zelf dat het met software te maken heeft, waar deze nummering in zit. Om dat allemaal te veranderen vond men mogelijk te veel werk. [Onder de afbeeldingen gaat het nog verder over spoor 6]
Links achter de duiding voor de perrons 14 en 15 en rechts voor de perrons 18 en 19. Maar waar zijn de perrons 16 en 17 op Utrecht Centraal?
Spoor 6 is een bijzonder geval want de perrons 5 en 7 grenzen direct aan elkaar. Waar is dan perron 6? Dat wordt uitgelegd in ons vroegere artikel Verloren sporen/2.
Waar is spoor 6 op Utrecht Centraal?
