Zwarte panters. De eerste: Frans de Munck
Een bijzondere datum: 12 maart 1953. Op die datum speelde een gelegenheidselftal van Nederlandse profvoetballers in Parijs in het Parc des Princes een interlandwedstrijd tegen Frankrijk. Tot ieders verbazing wonnen de Nederlanders met 2-1. Opmerkelijk was dat alle spelers van het Nederlandse elftal in het buitenland speelden, want profvoetbal bestond nog niet in Nederland. Goede spelers hadden tegen betaling al voor de Tweede Wereldoorlog hun heil in het buitenland gezocht. Na de oorlog nam dit verschijnsel nog in omvang toe. Spelen in het buitenland betekent echter wel dat de Nederlanders in buitenlandse (betaalde) dienst niet meer in het nationale elftal mochten uitkomen. In Nederland werden de 'buitenlanders' als 'verraders' gezien. De gevolgen lieten zich raden. De beste spelers zaten in het buitenland en het Nederlands elftal stelde niet veel meer voor. Zelfs zo weinig dat de KNVB het niet verantwoord achtte om mee te doen aan de kwalificatiewedstrijden voor het wereldkampioenschap in 1950 en 1954. Zo verloor Nederland in de jaren 1950-1954 de meeste interlandwedstrijden, wat een commentator deed verzuchten dat Nederland de 'zieke man van Europa' was geworden. Nederland was zo diep gezonken dat, volgens een cynicus uit die tijd, met Luxemburg werd gestreden om het predikaat de 'zwakste van Europa'.
De wedstrijd van de professionals tegen Frankrijk in 1953 was om nog een andere reden opmerkelijk. De wedstrijd werd namelijk gespeeld om geld in te zamelen voor de slachtoffers van de watersnoodramp in februari 1953. Dit levert de 'buitenlanders' veel goodwill op: zo'n geldbelust waren ze blijkbaar toch ook weer niet. In het doel stond de Zwarte Panter, Frans de Munck; alleen deze keer blijkens de foto's niet in het zwart.
Frans de Munck speelde op dat moment bij de Duitse profclub 1. FC Köln. Zijn populariteit was groot. Zijn bijnaam was 'Die schwarze Katze'. Volgens eigen zeggen: 'Daar had ik de beste voetbaljaren van mijn leven'. Zijn verblijf bij 1. FC Köln was niet geheel uit vrije wil. Hij was namelijk Nederland ontvlucht om te kunnen blijven voetballen. In Nederland had hij een schorsing gekregen, omdat hij zich (onder de tafel) liet betalen voor zijn voetbalactiviteiten. Een lelijke kink in de kabel, want zijn carrière was tot dan voorspoedig verlopen. De Munck begon zijn carrière in zijn geboorteplaats Goes bij de plaatselijke club en kwam in de oorlog bij Sittardse Boys terecht. In 1949 speelde hij zijn eerste wedstrijd in het nationale elftal: op 23 april 1949 een vriendschappelijke wedstrijd tegen Frankrijk. Nederland won met 4-1.
In datzelfde jaar was er sprake van dat hij naar Ajax zou gaan. Maar toen tijdens de onderhandelingen bleek dat De Munck bij Sittard geld aannam voor zijn prestaties, was het gedaan. Het voetbal behoorde officieel toen nog volledig amateurisme te zijn en De Munck werd hij voor één jaar door de voetbalbond, de KNVB, geschorst. De voetbalbond, de KNVB, zag het als haar werk om 'de voetbalsport te doen beoefenen en daardoor de lichamelijke oefening en het welzijn van een groot deel van het Nederlandse volk te dienen'. De Munck week daarop uit naar West-Duitsland en verdedigde gedurende vijf jaar het doel van 1. FC Köln. Met deze club werd hij in 1953 kampioen van de Liga West. De Zwarte Panter is de bijnaam die voor altijd aan Frans de Munck is verbonden. Will J Poulsen, sportjournalist bij het Limburgs Dagblad, zou de bedenker van de bijnaam geweest zijn. En wie foto's van De Munck uit die tijd bekijkt, zal de naam begrijpen: een voor die tijd mooie jongen.
De overwinning van de professionals op het sterke team van Frankrijk maakte de roep om invoering van professioneel voetbal in Nederland luider en luider. De KNVB wilde er aanvankelijk niets van horen: voetbal was en bleef een amateursport. Op andere plaatsen werd echter gewerkt aan een wilde voetbalbond, de Nederlandse Beroeps Voetbal Bond, de NBVB. Aan het begin van het seizoen 1954/55 begonnen tien clubs aan het professionele avontuur. Maar nog in november van dezelfde jaar komen de KNVB en de NBVB tot overeenstemming: met ingang van 25 november 1954 kende Nederland betaald voetbal onder één paraplu, die van de KNVB.
De Zwarte Panter in actie. Met recht een zwarte panter! De rechterfoto is
officieel getiteld 'Pantersprong van doelman Frans de Munck' en is gemaakt
door Jaap J. Herschel. De foto werd bekroond op de tentoonstelling World
Press Photo 1957 als beste Nederlandse sportfoto van het jaar.
De filmster Jayne Mansfield op bezoek, met verder Cor Luiten en Frans de
Munck.
De Zwarte Panter was de enige DOS-speler die in 1958 de beroemde filmster Jayne Mansfield mocht kussen voor de aftrap van de wedstrijd Sparta-DOS. De Munck: 'En ik was niet eens aanvoerder van DOS!'