Pilletjes
Er was een tijd dat de wereld overzichtelijk was. Een stof had een naam en een echte naam. Een voorbeeld: azijnzuur, een stof die iedereen bekend zal voorkomen. In de chemie heet een naam als azijnzuur een triviale naam. Triviaal in de zin van alledaags. Azijnzuur heeft echter ook een chemische naam, namelijk ethaanzuur (met als formule CH3COOH of nog korter C2H4O2 [ waar een chemicus overigens niet veel aan kan zien]). De vroegere overzichterlijkheid bestond in dit opzicht dus uit een triviale én een chemische naam. Twee stuks.*
In de huidige tijd heeft een stof meestal drie namen, soms zelfs vier. We hebben het over medicijnen. Azijnzuur is natuurlijk geen medicijn, maar wat te denken van een veel gebruikt middel als een cholesterolverlager? Bijvoorbeeld rosuvastatine. Dat is een triviale naam. Dan is er ook nog een merknaam. Zo brengt AstraZeneca het middel op de markt onder de merknaam Crestor. Het patent is verlopen dus komt het ook op de markt zonder merknaam, gewoon als rosuvastine.# De chemische naam: (3R,5S,6E)- 7-[4-(4-fluorofenyl)-6-(1-methylethyl)-2- (methyl-methylsulfonyl-amino)-pyrimidine- 5-yl]-3,5-dihydroxy-hept-6-eenzuur. Ja, een echte tongbreker. Daarmee hebben we dus drie namen.
* We gaan maar voorbij aan de verwarring die wordt veroorzaakt door termen als natuurazijn, schoonmaakazijn, wijnazijn, kruidenazijn, appelazijn, enzovoorts.
# Dat scheelt nogal in de kosten. Een Crestor-pilletje kost in de laagste dosering 29 eurocent Merkloos slechts 3 eurocent.
Azijnzuur
Rosuvastatine